ANIA: Kozidymek – ser farmerski, lekko wędzony, z Robaczkowa – dziś kupiony na kiermaszu i zjedzony prawie w całości. A miał starczyć przynajmniej na kilka dni :-(

Sery kozie z Robaczkowa podróżują po Polsce i co jakiś czas można je kupić na różnych „zdrowych” imprezach, targach etc. A tu można poczytać, co mają: http://www.facebook.com/GospodarstwoKaszubskaKoza

Obok serów z mleka krowiego, ale tylko tych długo dojrzewających (co najmniej 2 lata), sery kozie to produkty, które pozostają w zgodzie z dietą JEM 2.0.

Struktura mleka koziego i skład białka są korzystniejsze dla organizmu ludzkiego. Mleko kozie ma bowiem znikomą zawartość kazeiny, a dodatkowo jest ona rozkładana podczas procesu dojrzewania (fermentacji bakteryjnej) sera. Tłuszcz w mleku kozim ma postać niewielkich drobin (odwrotnie jak w mleku krowim), dzięki czemu jest ono łatwiej trawione i przyswajalne w jelicie cienkim człowieka. Powoduje to, że mleko kozie jest naturalnie homogenizowane, lekkostrawne i dietetyczne.

Same kozy mają także zdolność „pozbywania się” z organizmu szkodliwych pierwiastków. Jako jedyny, udomowiony przeżuwacz, koza skutecznie filtruje wszystkie zanieczyszczenia, w tym metale ciężkie.

Sery kozie zawierają dużo soli mineralnych, głównie wapnia, fosforu i potasu. Zupełnie wyjątkowa jest również obecność dużych ilości, przyswajalnego żelaza. Dodatkowym atutem są spore ilości witamin z grupy B, witamina A, sporo cynku i miedzi.

Kozim serom, skrytożercy mówią więc… TAK!

Sery kozie, oczywiście najlepiej farmerskie (a nie te z hodowli i wytwórni przemysłowych), można podawać na ciepło lub na zimno. My zdecydowanie opowiadamy się za wersją na zimno. W sałatce, jako pasta, lub na kanapce, albo jako przekąska sauté.

Dziś w wersji kanapka: nasz chleb na zakwasie, ser kozi, czarny pomidor, świeża bazylia i plasterek awokado. Pyszności….:-)